Η βία μέσα μας και γύρω μας…

Εδώ και κάποια χρόνια, βρισκόμαστε διαρκώς εν μέσω αναταραχών. Σίγουρα θα έχετε παρατηρήσει κι εσείς, ότι ζούμε σε πρωτοφανείς – για τα δεδομένα μας – καιρούς και καταστάσεις και ότι διαρκώς κάτι προκύπτει σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται πλέον, ζούμε σε καιρούς πολλαπλών κρίσεων και μέσα σε αυτό το πλαίσιο και το πεδίο, μπορεί να βιώνουμε πολλά και διαφορετικά συναισθήματα.

Μιας που αυτό που συμβαίνει μέσα μας αντικατοπτρίζει αυτό που συμβαίνει έξω μας και το αντίστροφο – γιατί ο εσωτερικός μας κόσμος είναι μια μικρογραφία του εξωτερικού και τα δύο αυτά βρίσκονται σε διαρκή επαφή και αλληλεπίδραση – είναι πολλές φορές δύσκολο να αντισταθούμε στην αυτόματη σκληρότητα που μπορεί να μας βγαίνει ως στάση. Κι αυτό γιατί η βία εκτός, αγγίζει τη βία εντός μας και ο άνθρωπος που σήμερα τη δέχεται, αν δε βρει έναν αποτελεσματικό τρόπο να διαχειριστεί το αποτύπωμα που του αφήνει και τη στάση του απέναντι σε αυτήν, αύριο είναι πιθανό να είναι εκείνος που θα την ασκήσει, κάπου αλλού, σε κάποιον άλλο. Υποθέτω ότι θα έχετε παρατηρήσει πόση ένταση υπάρχει πλέον σχεδόν παντού στην κοινωνία μας. Σαν να είναι εύκολο ανά πάσα στιγμή να ξεσπάσει ένας καβγάς. Άλλες φορές μπορεί να έχετε σταθεί με απορία απέναντι σε κάποιον που αιφνιδίως σας επιτίθεται και κάποιες άλλες μπορεί να έχετε βρεθεί εσείς να φωνάζετε έντονα σε κάποιον – ίσως χωρίς να το καταλάβετε κι όλας.

Επομένως, από τα πιο μικρά έως και τα πιο μεγάλα παραδείγματα ζώντας σε μια κοινωνία που βρίσκεται σε αναβρασμό – και σε έναν κόσμο, ευρύτερα – είναι επόμενο να βιώνουμε και εσωτερικό αναβρασμό, ίσως και χωρίς απαραίτητα να συνειδητοποιούμε το γιατί. Ο αναβρασμός μπορεί να έχει διάφορες μορφές, φυσικά, όμως αν έχετε παρατηρήσει ότι αισθάνεστε περισσότερη θλίψη, διάχυτο θυμό ή νευρικότητα, την αίσθηση ότι κάποιες μέρες δυσκολεύεστε να ανταπεξέλθετε στις υποχρεώσεις σας, άγχος και φόβο, έχει έρθει η ώρα να βρείτε τρόπους να σας φροντίσετε. Το μόνο αντίδοτο στους καιρούς που αγριεύουν είναι να προσπαθούμε να παραμένουμε σε επαφή και να θρέφουμε τα μαλακά μας κομμάτια, τα κομμάτια εκείνα που μας θυμίζουν ότι πάντοτε μες στο «κακό» υπάρχει και το «καλό», μες στο άσχημο βρίσκουμε και το όμορφο.

Χρειάζεται να θυμόμαστε να βρίσκουμε τους τρόπους να καλλιεργούμε και να παραμένουμε σε επαφή με τη συμπόνια και την κατανόηση, τόσο για τους άλλους όσο και για τον εαυτό μας. Ένας τρόπος γι’ αυτό, είναι να ερχόμαστε συνειδητά σε επαφή με το παιδικό μας κομμάτι, το κομμάτι μας αυτό που περιλαμβάνει την αθωότητα, την ανεμελιά και τον αυθορμητισμό. Γιατί μόνο αν καταφέρουμε να μαλακώσουμε τα δικά μας κομμάτια που κάποτε πόνεσαν, αν καταφέρουμε να συμπονέσουμε εμάς και, αργότερα, τους ανθρώπους που μας πλήγωσαν, μόνο τότε μπορούμε να σπάσουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο που διαιωνίζει και νομιμοποιεί τη βία. Το αντίδοτο στη βία είναι η συμπόνια, μέσα μας κι έξω μας.

Δημητρίου Στεφανία- Σοφία, Ψυχολόγος Α.Π.Θ., Ψυχοθεραπεύτρια Gestalt