Υπάρχουν κάποιοι μύθοι, βγαλμένοι από τα παραμύθια… που μας ακολουθούν από τα πολύ μικρά μας χρόνια και μας εγκλωβίζουν σε επαναλαμβανόμενες απογοητεύσεις.
- Για να πάει καλά μια σχέση, το μόνο που χρειάζεται είναι αγάπη. Όχι ακριβώς! Η αγάπη είναι το βασικό συναίσθημα που ενώνει τους ανθρώπους αλλά δεν αρκεί για να τους κρατήσει ενωμένους και ευτυχισμένους. Δεν αποτελεί μυστήριο πως χάνονται μεγάλες αγάπες! Χρειάζεται πολύ περισσότερη δουλειά! Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα. Το να αγαπάς είναι μια πράξη , μια επιλογή, ένας τρόπος ζωής. Για να νιώσει κανείς την αγάπη δεν χρειάζεται να κάνει και πολλά. Για να αγαπά όμως , χρειάζεται να μάθει και να κάνει πολλά. Την αγάπη την μαθαίνουμε. Ξεκινάμε από τον εαυτό μας. Αν μάθω να με αγαπώ, δηλαδή να με πιστεύω, να με αναγνωρίζω, να με συγχωρώ, να με μαλώνω, να με ανακουφίζω, να με επιβραβεύω, να με εξελίσσω, να με φροντίζω, ….. να με προστατεύω…. τότε έχω μάθει να αγαπώ και τους άλλους! Για να κρατήσει μια σχέση, χρειάζεται να ξέρω να αγαπώ. Χρειάζεται να μπορώ να το επικοινωνώ, χρειάζεται να τολμώ, να πιστεύω, να βλέπω θετικά, να έχω ελπίδα, να προσφέρω χωρίς ανταλλάγματα και κυρίως να ακούω, να βλέπω και να καταλαβαίνω τον άλλον . Μόνο έτσι θα βρω τον κατάλληλο τρόπο για να «στείλω» την αγάπη μου σ’ αυτόν, να την αναγνωρίσει και να την αποδεχθεί. Η αγάπη είναι ένα μήνυμα. Αν μιλάμε διαφορετική γλώσσα, το μήνυμα δεν θα καταφέρει να φτάσει και το συναίσθημα θα χαθεί «στον δρόμο»!
- Αν μ’ αγαπάς θα ξέρεις τι θέλω , τι νιώθω και τι χρειάζομαι. Σίγουρα με τον καιρό , οι άνθρωποι που ενώνονται με τα δεσμά της αγάπης μαθαίνουν ο ένας τον άλλον. Τίποτα δεν είναι όμως αυτονόητο. Μόνο στα παραμύθια ο πρίγκιπας ξέρει να έρθει την σωστή στιγμή, να κάνει την σωστή κίνηση και να φέρει το σωστό τέλος! Στην πραγματική ζωή ο καθένας αναγνωρίζει και κατανοεί ό,τι τον περιβάλει (ανθρώπους, πράγματα, καταστάσεις) , μέσα από τον εαυτό του, την δική του οπτική και τα δικά του βιώματα. Δεν είναι αυτονόητο πως όποιος αγαπά ξέρει και ακριβώς τι πρέπει να προσφέρει στον άλλον. Χρειάζεται λίγη παραπάνω βοήθεια – καθοδήγηση. Προσοχή όχι εντολές, επικρίσεις, απαιτήσεις. Καθοδήγηση σημαίνει εξηγώ, παρουσιάζω, αποκαλύπτω ανάγκες, θέλω, αδυναμίες και ευάλωτα κομμάτια του εαυτού. Είναι ένας τρόπος για να συστήσω τον εαυτό μου στον άλλο έτσι ώστε να ξέρει και να επιλέξει πως θα ανταποκριθεί. Ας μην ξεχνάμε, όταν αγαπάμε τον άλλον θέλουμε να σταθούμε δίπλα του και να προσφέρουμε ό,τι μπορούμε. Αν δεν το κάνουμε , τότε ή δεν ξέρουμε να αγαπάμε, ή δεν αγαπάμε, ή αντιδρούμε στην αίσθηση απαίτησης – εκβιασμού – επίκρισης που αισθανόμαστε ή απλά οι ανάγκες του άλλου μας ξεπερνούν. Σε κάθε περίπτωση πολλές παρεξηγήσεις λύνονται όταν αυτοί που αγαπιούνται μιλούν ανοιχτά, με θετική στάση απέναντι στον άλλον και με πίστη στην σχέση τους.
Μαρία Κυριακίδου, ψυχολόγος.
Συνεχίζεται….