Χειρουργική Δερματολογία

Οι σπίλοι (ελιές) είναι οι συνηθέστερες δερματικές βλάβες που ανευρίσκονται στο σύνολο σχεδόν της λευκής φυλής. Είναι είτε συγγενείς είτε επίκτητοι και εμφανίζουν διάφορους τύπους (κοινοί, σμηγματογόνοι, κυανοί, επιδερμικοί, δυσπλαστικοί, σπίλοι Becker, Spitz, Ota κ.α.) ανάλογα με την εμφάνισή τους, το χρόνο ανάπτυξής τους και το βάθος διείσδυσης

Οι λόγοι που θα χρειαστεί να αφαιρεθεί ένας σπίλος είναι αισθητικοί ή «λειτουργικοί» , σε περίπτωση δηλαδή που έρχεται σε τριβή με κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ. Όταν παρατηρηθεί αλλαγή στο χρώμα τους ή αύξηση του μεγέθους τους, τότε επιβάλλεται η εκτομή και βιοψία αυτών για να αποκλειστεί το ενδεχόμενο κακοήθειας.

Οι σπίλοι αφαιρούνται με τοπική αναισθησία και η εκτομή γίνεται είτε χειρουργικά, είτε με τεχνικές laser. Το παρασκεύασμα αποστέλλεται για βιοψία.

Τα αιμαγγειώματα είναι βλάβες του δέρματος που εμφανίζονται συνήθως εκ γενετής και παρουσιάζουν μία αύξηση του μεγέθους τους. Μπορούν να ξεπερνούν τα όρια του δέρματος, να υπεγείρονται ή να καταδύονται σε βαθύτερες στιβάδες. Η εκτομή τους όταν είναι ευμεγέθη θα γίνει μόνο μετά από απεικονιστικές εξετάσεις, που αναδεικνύουν την κυκλοφορία του αίματος σε αυτά και καθορίζουν τον τύπο του αιμαγγειώματος. Σε κάποιες περιπτώσεις , απαιτείται προετοιμασία με εμβολισμό και γενική αναισθησία για την εκτομή τους.

Τα βασικοκυτταρικά καρκινώματα του δέρματος συχνά μοιάζουν με σπίλους και αφαιρούνται με τον ίδιο τρόπο. Μετά τη βιοψία και το πόρισμα του καρκινώματος οι ασθενείς τίθονται σε παρακολούθηση. Όταν πάρουν μεγαλύτερες διαστάσεις ή παρουσιάσουν μεταπλασία σε ακανθοκυτταρικά καρκινώματα, γίνεται η ογκολογική προσέγγισή τους.

Οι κυστικές αλλοιώσεις του δέρματος είναι επίσης συχνές. Προέρχονται από τα εξαρτήματα του δέρματος, δηλαδή τους σμηγματογόνους αδένες, τους ιδρωτοποιούς αδένες και τις τρίχες. Ειδικά στην περιοχή του προσώπου εμφανίζονται συχνά σμηγματογόνες κύστεις. Όλες αυτές οι κύστεις γίνονται αντιληπτές όταν επιμολυνθούν και διαπυηθούν ή με την αύξηση του μεγέθους τους. Όταν διαπυηθούν θα χρειαστούν παροχέτευση και αντιβιοτική αγωγή. Η συνολική εκτομή τους σε αυτές τις περιπτώσεις θα γίνει μετά την πλήρη αποδρομή της λοίμωξης.