Π
αγίδες, τεχνάσματα, δικαιολογίες.
Υπάρχω μέσα σε αυτά, χάρη σε αυτά κάποιες φορές.
Νομίζω, φαντάζομαι, πιστεύω…. Και πέφτω μέσα τους.
Ψάχνω τρόπους για να βγω, να μην ξαναπέσω, να οχυρωθώ, να με προστατεύσω.
Θυμώνω, γιατί τα μάτια πάλι δεν είδαν, γιατί η καρδιά λαχτάρησε.
Με δικαιολογώ γιατί τα πράγματα, οι άνθρωποι, οι καταστάσεις αλλάζουν.
Βαφτίζω την ψευδαίσθηση, πραγματικότητα.
Αλήθειες που μοιάζουν τόσο ψεύτικες, γιατί δεν είναι αληθινές.
Μέσα στις ψευδαισθήσεις, χάνω την εικόνα μου κρυμμένη πίσω από μάσκες διαφορετικές κάθε φορά.
Ψάχνω καθρέφτη να κοιταχτώ, να αντικρύσω τη μορφή μου… θαμπή φαντάζει στην αρχή, χάνω το σήμα της σύνδεσής μου… δημιουργούνται παράσιτα… η φωνή κόβεται, οι φράσεις δε βγάζουν νόημα, μοιάζουν με κραυγές, παύει η επικοινωνία.
Κώμα αισθήσεων για λίγο, οι παλμοί πέφτουν, το σώμα παύει να υποφέρει. Εξοικονόμηση ενέργειας. Όλα τώρα είναι μια ευθεία γραμμή, ένας απολογισμός, όλα μηδενίζονται.
Στρέφομαι μέσα μου, στο ΦΩΣ…. Τα μάτια ανοίγουν, το σώμα ζωντανεύει, σηκώνομαι ξανά… ΑΡΧΗ.
