πόσο καλύτεροι γινόμαστε

Π όσο καλύτεροι γινόμαστε, τώρα που ολοένα περισσότεροι στρέφονται στην "πνευματικότητα"... ή μήπως είναι κι αυτό ένα τέχνασμα του νου για να ντύσει με όμορφα ρούχα τη διαχωριστικότητα και το ρατσισμό απέναντι σε όσους δεν ασχολούνται με όλα αυτά? πόσο τελικά η "πνευματικότητα" οδηγεί στην ταπεινότητα ή σε καμουφλαρισμένη υπεροψία κι έτσι τελικά απομακρυνόμαστε από το ζητούμενο που είναι η αγνότητα μας? πόσο "πνευματικό" είναι να προσπαθούμε να πείσουμε τους άλλους για το σωστό μονοπάτι, χωρίς να σκεφτούμε οτι ο καθένας έχει τη διαδρομή του και η σοφία της ψυχής δεν εξαρτάται από τα μονοπάτια αλλά από την αλήθεια σαν στάση ζωής. πόσο αληθινή είναι αυτή η ανησυχία μας για όσα γύρω μας συμβαίνουν, όταν δεν παίρνουμε θέση αλλά αφήνουμε τους άλλους να δράσουν, ώστε εκ του ασφαλούς να μπορούμε να κρίνουμε. πόσο πραγματική είναι η στροφή μας στη χορτοφαγία και τη δημιουργία όλων αυτών των οργανώσεων για το περιβάλλον και τα ζώα που μας έχουν ανάγκη, όταν απλά διαμαρτυρόμαστε αλλά δεν αναλαμβάνουμε δράση? πόσο εύκολα μπορούμε να σταθούμε και να στηρίξουμε τη δική μας αλήθεια, όταν αυτή δεν υποστηρίζεται και από άλλους? η πνευματικότητα είναι η ευθυγράμμιση σκέψεων, λόγων, συναισθημάτων και πράξεων. μέσα από αυτή τη στάση, μπορούμε να εμπνευστούμε και να εμπνεύσουμε, για να μεταμορφώσουμε το περιβάλλον μας. όλα τα άλλα είναι εντυπωσιασμοί.