Καταστάσεις και Διαχείριση

Κ άθε φορά που βιάζομαι να περάσω μέσα από τα στενά μονοπάτια της ζωής μου, για να τελειώσει και αυτή η «δοκιμασία» Κάθε φορά που τα συναισθήματά μου παίρνουν τον έλεγχο και παραμερίζουν τελείως το νου… Είναι επειδή δεν καταφέρνω να θυμηθώ πως στη διάρκεια, τη διαδρομή, την ένταση βρίσκεται η μαθητεία. Πως η ζωή μου και, φαντάζομαι, η ζωή όλων, δεν θα είχε κανένα νόημα αν όλα διαρκούσαν τόσο … όσο. Κάθε πέρασμα, κάθε υπέρβαση από τη ένα σημείο στο άλλο, προσθέτει αυτές τις ποιότητες που μου λείπουν, αυτά τα «κενά» που καλούμαι να γεμίσω, για να μπορέσω να κάνω τον ελλειμματικό μου εαυτό πιο ολόκληρο. Δεν μπορώ να πω ότι πάντα πετυχαίνω να με παρηγορήσω, αλλά να…!