Η δική μου ζωή

Ό λο και πιο συχνά, συνειδητοποιώ ότι ζω σε ένα παράλληλο σύμπαν, έξω από τα δεδομένα του «κανονικού» σύμπαντος. Η ζωή μου κυλάει όπως θέλω, μπορώ και ορίζω εγώ κάθε στιγμή, σχετίζομαι με άτομα που κινούνται στα ίδια πλαίσια, στο πεδίο του νου μου εισέρχονται όσα η δική μου πραγματικότητα επιτρέπει. Αυτό μου δίνει άλλες αντοχές και ανοχές να φροντίζω όλα τα πλάσματα που βρίσκονται δίπλα μου, μου δίνει ψυχραιμία, μου επιτρέπει να διατηρώ τις ευαισθησίες μου και να νιώθω άνθρωπος σε έναν απάνθρωπο κόσμο, να βιώνω τα συναισθήματά μου και να τολμώ να απαντάω «είμαι καλά» εννοώντας το!!, στην καθημερινή ερώτηση «τι κάνεις?». Νιώθω ευλογημένη για τις κοινές στιγμές με τα παιδιά μου που μοιραζόμαστε και γελάμε και στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Όσα είναι απαραίτητα να ξέρω, τα μαθαίνω με κάποιο τρόπο και όλα όσα δε μου χρειάζονται, δε φτάνουν ποτέ σε μένα. Έξω από το φόβο των περιττών ειδήσεων, μπορώ να ζω και ακόμα να ονειρεύομαι και να δημιουργώ και μέσα μου να ξέρω και να μου υπενθυμίζω ότι τίποτα δεν είναι έτσι όπως φαίνεται. Βασίζομαι στο ότι ο καθένας δημιουργεί τη δική του πραγματικότητα. Ξέρω, ακόμα κι αν κάποτε – κάποτε το ξεχνάω, ότι έχω προστασία και όλα όσα γίνονται, στο χρόνο που γίνονται, είναι γιατί απλά έτσι είναι να γίνουν. Και δε με νοιάζει πια τι πιστεύει και τι κάνει ο καθένας. Με νοιάζει μόνον τι πιστεύω και τι κάνω εγώ, γιατί είναι η δική μου ζωή κι έτσι επιλέγω να τη ζω..