Έρωτας

Ε ρωτεύομαι το μη πεπερασμένο στο αντίκρυσμα του άλλου…

Ερωτεύομαι την απειροσύνη του, γι’ αυτό και ο έρωτας μπορεί και τρυπώνει τόσο βαθιά για να μπορέσω να δω …

Το πεπερασμένο δε μπορεί να ενεργοποιήσει, παρά μόνον τις δικές μου πεπερασμένες ιδιότητες, αλλά αυτό δε θα μπορούσε να είναι εμπνευστικό και σε καμία περίπτωση δε μπορεί να αποτελέσει κινητήρια δύναμη.

Όμως, ο έρωτας είναι μια ζωογόνος κινητήρια δύναμη, είναι κάτι μεγάλο, τεράστιο ίσως, με ξεπερνάει και ακριβώς επειδή με ξεπερνάει με βάζει στη διαδικασία της υπέρβασης , μου δείχνει άλλες όψεις μου και άλλες όψεις γενικότερα.

Με μεταμορφώνει, με γεμίζει έμπνευση, φως, με κάνει ολόκληρη, μου δείχνει το μεγαλείο της ύπαρξης, σπάει τα όρια, διαλύει τα στερεότυπα και τα μέχρι τώρα δεδομένα, με κάνει να αισθάνομαι ότι όλα τα μπορώ –και αυτή είναι η αλήθεια, ή όχι?-, μου φοράει το στέμμα της βασιλικότητάς μου και με λούζει με τη χάρη του θηλυκού. Μου χαρίζει την ιδιαίτερη ποιότητα του λόγου και με χρήζει ποιήτρια.

Πώς να μην τον αποζητάω… αφού ο έρωτας είναι το πασπάλισμα όλης της ζωής με χρυσόσκονη… αφού ο έρωτας είναι μαγεία.