ας μαζέψουμε τα σπαθιά μας
04/05/2014
...Δ
εν έχω επιλογή… δε μπορώ να κάνω τίποτε άλλο… έτσι όπως είναι η κατάσταση, αναγκαστικά…ας γίνει ό,τι είναι να γίνει…
Όταν λέω αυτά στον εαυτό μου, νιώθω σαν ανήμπορο παιδί που δε ξέρει τι να κάνει, δε ξέρει τι να επιλέξει και που τελικά αφήνεται να οδηγηθεί κάπου. Και του συμβαίνουν όσα δεν ήθελε να του συμβούν.
Και τότε θυμώνω, επειδή δε φταίω εγώ για ότι έγινε..
Κι εξοργίζομαι γιατί δεν είχα επιλογή.
Κι απελπίζομαι γιατί δεν υπάρχει Θεός.
Και παραιτούμαι γιατί δεν είμαι εγώ υπεύθυνος.
Όμως η αλήθεια είναι άλλη.
Πάντα έχω επιλογή. Και συνήθως περισσότερες από μία!!
Αυτό που χρειάζομαι είναι η ανώτερη ικανότητα να επιλέγω. Δε χρειάζεται να έχω περισσότερες πληροφορίες για να αποφασίσω πιο «σωστά», γιατί δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Αυτό που τη μια στιγμή ερμηνεύεται σα λάθος, μεταμορφώνεται στο σωστό μιας άλλης στιγμής.
Χρειάζεται να βρω τη σοφία μου για να χρησιμοποιήσω όλες τις πληροφορίες που έχω, να βρεθώ στην εσωτερική κατάσταση, την πνευματική κατάσταση , ώστε να ΔΡΑΣΩ..
Γιατί μπροστά στα σταυροδρόμια των επιλογών, το μυαλό μου με ακινητοποιεί προσπαθώντας να κάνει όλους τους κατάλληλους υπολογισμούς για να βγει το πιο σωστό αποτέλεσμα.
Δεν υπάρχουν κρυφές συνταγές. Δεν υπάρχουν μυστικά. Στο χρονικό σημείο που καλούμαι να αποφασίσω, τα κλειδιά είναι η εμπιστοσύνη και το άφημα στην καθοδήγηση της εσωτερικής μας φωνής. Δύο κλειδιά που μας φέρνουν σε επαφή με εκείνο το κομμάτι μέσα μας που κατέχει όλη τη γνώση που χρειαζόμαστε, κάθε χρονική στιγμή.
