M
έσα από το πεδίο του διαχωρισμού και της διαφορετικότητας, πολλές φορές αναφερόμαστε στην «αρνητική» ενέργεια των άλλων, στον αρνητισμό τους και στην άσχημη ενέργειά τους.
Για μένα δεν υπάρχει «αρνητική» και «θετική» ενέργεια, αλλά συμβατή και ασύμβατη ενέργεια. Τι εννοώ με αυτό.
Κάθε ένας μας εκπέμπει σε μια δόνηση, η οποία, φυσικά αλλάζει κατά τη διάρκεια της ζωής μας, ανάλογα με την πίστα που διανύουμε. Όλοι μας δεν βρισκόμαστε την ίδια στιγμή, στην ίδια πίστα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι άλλος είναι πιο «εξελιγμένος» και άλλος λιγότερο. Είναι θέμα αποστολής του καθένα, καθώς και ρυθμού. Έτσι, λοιπόν, σε κάθε φάση της εξελικτικής μας διαδρομής, συμπορευόμαστε με άτομα που εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος. Είναι σαν να μπορούμε να συντονιζόμαστε με τον ίδιο σταθμό στο ραδιόφωνο και να ακούμε την ίδια μουσική.
Το ότι κάποιοι άλλοι δεν «πιάνουν» τον ίδιο σταθμό, δεν σημαίνει ότι χρειάζεται να το αξιολογήσουμε ως θετικό ή αρνητικό. Απλά έτσι είναι. Σε κάποια άλλη χρονική στιγμή, μπορεί οι δονήσεις μας να γίνουν συμβατές.
Το αν κάποιος ζει μέσα σε ένα πεδίο σκέψεων φόβου, λύπης, θυμού και κατά συνέπεια η δόνηση της ενέργειάς του είναι χαμηλή, είναι ένα άλλο θέμα.
Σε κάθε περίπτωση, το να μας επηρεάζει η ενέργεια του άλλου, είναι καθαρά δική μας ευθύνη. Κι αυτό γιατί όσο εμείς ενδυναμωνόμαστε και δημιουργούμε ένα δυνατό μαγνητικό πεδίο και μια λαμπερή και τεράστια αύρα, τόσο δεν θα μας επηρεάζει το άλλο πεδίο.
Σε ένα επόμενο στάδιο, μπορούμε και εμπεριέχουμε και συντονιζόμαστε με όλα τα πεδία, ανεξάρτητα από την συμβατότητά μας.
Είναι σημαντικό να μην ρίχνουμε την ευθύνη όσων μας συμβαίνουν στους άλλους, αλλά να αναλαμβάνουμε εμείς δράση κάθε φορά. Μόνον έτσι μπορούμε να ενδυναμωθούμε και να ακτινοβολούμε, χωρίς να επηρεαζόμαστε από τους άλλους και χωρίς να χάνουμε την ευθυγράμμισή και το κέντρο μας.
