Π
αρατηρώ (πάλι), τις διάφορες αναρτήσεις, τα κείμενα και δεν μπορώ να μην προσέξω την … ορθογραφία τους. Κι εκεί είναι που εκπλήσσομαι!
Για πολλούς λόγους.
Πρώτα απ’ όλα, επειδή η ανορθογραφία δηλώνει προχειρότητα και μη συνειδητή επικοινωνία. Δεν υπάρχει το ενδιαφέρον, δηλαδή, να κατατεθεί η όποια θέση πρεσβεύει ο καθένας, με φροντισμένο, όμορφο, συνειδητό τρόπο σε όλα τα επίπεδα. Υπάρχει βιασύνη και μόνο. Να πει ο καθένας αυτό που θέλει, χωρίς να φροντίσει την έκφρασή του με το σκεπτικό ότι ο άλλος θα αντιληφθεί την ουσία, χωρίς να σταθεί στη «λεπτομέρεια» της ορθής γραφής!!!!!
Έπειτα, η ανορθογραφία, ακυρώνει όλες τις δονήσεις που εμπεριέχονται στα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου. Δεν γράφονται τυχαία οι λέξεις όπως γράφονται. Κάθε γράμμα, κάθε τόνος, έχει μια δόνηση. Και χρησιμοποιώντας τις λέξεις που επιλέγουμε, πετυχαίνουμε ένα συγκεκριμένο δονητικό αποτέλεσμα, που σαφώς κάνει την επικοινωνία διαφορετική. Γι αυτό η ελληνική γλώσσα είναι τόσο πλούσια σε εκφράσεις, σε λέξεις, σε φωνήεντα και ήχους.
Με λυπεί που φτάσαμε στο σημείο να αποτελεί άποψη και να δηλώνει προοδευτικό πνεύμα η μη τήρηση όποιων γραμματικών και συντακτικών κανόνων και αντίστοιχα συντηρητισμός και κατεστημένο η αγάπη στην ομορφιά του σωστού γραπτού κειμένου.
Με θλίβει που σταδιακά τείνουμε να τα ισοπεδώνουμε όλα.
Νιώθω, πως όσοι επιλέγουν την ανορθογραφία, -γιατί επιλογή είναι τελικά, δεν φαντάζομαι πως υπάρχουν τόσο πολλοί ανορθόγραφοι- δεν σκέφτονται και δεν αντιλαμβάνονται ότι η γραφή τους αποτελεί τον καθρέφτη τους..
