Πολλοί ιδιοκτήτες, όταν τους επισημαίνεται η ανάγκη για τη φροντίδα της υγείας των δοντιών των σκύλων τους, αντιδρούν αρνητικά. Η πιο τυπική αντίδραση είναι η εξής: «Καλά τι άλλο θα κάνουμε ;». Έχει επικρατήσει η αντίληψη ότι πρόκειται για μια πολυτέλεια, κάτι υπερβολικό και, ως εκ τούτου, προαιρετικό. Πολλοί περιορίζουν το ζήτημα της φροντίδας των δοντιών των σκύλων στο επίπεδο της αισθητικής, χαρακτηρίζοντάς το ως μια απλή ματαιοδοξία. Το μόνο για το οποίο παραπονιούνται πολύ συχνά είναι η κακοσμία του στόματος, η οποία όταν με το πέρας της ηλικίας γίνει ανυπόφορη, ζητούν κάποιο φάρμακο για να λύσει το πρόβλημα εύκολα και γρήγορα.
Τι κρύβεται όμως πίσω από την κακοσμία;
Η περιοδοντική νόσος. Είναι το συχνότερο οδοντιατρικό πρόβλημα των σκύλων, αλλά ταυτόχρονα και η συχνότερη νόσος καθώς αφορά το 80% των σκύλων ηλικίας μεγαλύτερης των 5 ετών.
Στη νόσο αυτή προσβάλλονται, όλοι οι ιστοί που περιβάλλουν το δόντι, δηλαδή τα ούλα, το ενδοφάτνιο, η φατνιακή απόφυση και η ρίζα του δοντιού .
Πώς εμφανίζεται η νόσος;
Η αιτία της νόσου είναι η μικροβιακή πλάκα, που καλύπτει τα δόντια μετά το γεύμα και την οποία, φυσικά, ο σκύλος μας δεν μπορεί να απομακρύνει, αφού δεν είναι σε θέση να βουρτσίσει μόνος τα δόντια του.
Η μικροβιακή πλάκα αποτελείται από στοιχεία του σάλιου, βακτήρια του στόματος, υπολείμματα τροφής και κύτταρα. Όταν αυτή δεν απομακρυνθεί, ασβεστοποιείται, σκληραίνει και μετατρέπεται σε τρυγία(πέτρα). Στα ούλα των δοντιών με τρυγία δημιουργείται φλεγμονή (ουλίτιδα) και κατόπιν παρατηρείται υφίζηση, δηλαδή τα ούλα υποχωρούν και αρχίζει να εκτίθεται η ρίζα του δοντιού. Αναπτύσσονται ταυτόχρονα πολλοί μικροοργανισμοί, που επιδεινώνουν την καταστροφή των ιστών. Έτσι το δόντι σταδιακά αποκτά εκτεταμένη κινητικότητα και στο τέλος πέφτει.
Η νόσος έχει χρόνια εξέλιξη και ευνοείται από τους παρακάτω προδιαθετικούς παράγοντες:
1.Τρυγία.Όση περισσότερη τρυγία έχουν τα δόντια του σκύλου μας, τόσο πιο επιρρεπής είναι στη περιοδοντική νόσο.
2.Διατροφή. Η μαλακή τροφή ευνοεί περισσότερο την εναπόθεση μικροβιακή πλάκας.
3.Φυλή. Οι μικρόσωμες φυλές είναι πιο ευάλωτες από τις μεγαλόσωμες.
4.Ηλικία. Με τη πάροδο του χρόνου η συχνότητα της νόσου αυξάνεται.
5.Νεογιλά δόντια. Η παραμονή των ‘’κουταβίσιων’’ δοντιών προδιαθέτει στη νόσο.
6.Μη φυσιολογική οδοντοφυΐα. Για παράδειγμα υπεράριθμα δόντια.
7.Άλλες νόσοι. Ο σακχαρώδης διαβήτης, η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, η ηπατική ανεπάρκεια, άλλα ανοσοκατασταλτικά νοσήματα κα. μειώνουν την άμυνα και στη στοματικά κοιλότητα.
Πως θα καταλάβω ότι ο σκύλος μου πάσχει από τη νόσο αυτή;
Θα πρέπει να παρατηρήσουμε τα εξής:
- Καφέ δόντια, όχι λεία στην ψηλάφηση.
- Ούλα κόκκινα και πρησμένα, που μπορεί και να ματώνουν εύκολα.
- Δυσοσμία.
- Πολλά σάλια.
- Να κουνιούνται ή και να λείπουν δόντια.
- Ο σκύλος να δείχνει ότι πονάει όταν μασάει ή ακόμα και να μην τρώει.
Εάν εντοπίσουμε, λοιπόν, όλα ή έστω και κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα, πρέπει να επισκεφτούμε τον κτηνίατρο, για να επιβεβαιώσει το πρόβλημα .
Η θεραπεία της νόσου περιλαμβάνει καθαρισμό (αποτρύγωση) και στίλβωση των δοντιών υπό γενική αναισθησία, εξαγωγές, εάν χρειάζεται, χορήγηση αντιβιοτικών και τοπικών αντισηπτικών σκευασμάτων.
Πόσο κινδυνεύει ο σκύλος μου από τη νόσο αυτή;
Εάν η περιοδοντική νόσος δεν αντιμετωπιστεί μπορεί να οδηγήσει σε ενδοκαρδίτιδα, δημιουργία αποστημάτων σε ήπαρ και νεφρούς, σε είσοδο μικροβίων στο αναπνευστικό σύστημα κα.
Είναι λοιπόν πραγματικά αναγκαίο ,από την ηλικία που ο σκύλος μας είναι κουτάβι ,να συγκροτήσουμε με τη βοήθεια του κτηνιάτρου μας ένα πρόγραμμα για τη φροντίδα των δοντιών του .
Όλοι, εξάλλου, θέλουμε να ανταλλάσουμε ευχάριστα φιλάκια….
Χατζή Μάρθα
Κτηνίατρος ζώων συντροφιάς