Περιοδοντίτιδα είναι μια φλεγμονώδης νόσος των ιστών που περιβάλλουν και στηρίζουν τα δόντια. Η φλεγμονή εκτείνεται σε βάθος στους ιστούς και σταδιακά παρατηρείται αποκόλληση των ούλων από τα δόντια και καταστροφή του οστού που στηρίζει τις ρίζες των δοντιών. Εαν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, τα δόντια παρουσιάζουν αρχικά έντονη κινητικότητα και τελικά χάνονται. Η περιοδοντίτιδα θεωρείται η πιο συνηθισμένη αιτία απώλειας δοντιών στους ενήλικες, ενώ η συχνότητα εμφάνισης της είναι πολύ υψηλή σε ηλικίες άνω των 45 ετών. Η περιοδοντική νόσος μπορεί να διαγνωστεί από τον ειδικό. Περιοδοντολόγο ή από τον Οδοντίατρο σε πρώιμο στάδιο. Ο ασθενής συνήθως αντιλαμβάνεται τη νόσο σε πολύ προχωρημένο στάδιο. Η περιοδοντίτιδα ανάλογα με την απώλεια πρόσφυσης διακρίνεται σε αρχόμενη, μέση ή προχωρημένη και ανάλογα με την έκταση της σε εντοπισμένη ή γενικευμένη.
Tα συμπτώματα που συνήθως συνοδεύουν την περιοδοντική νόσο είναι :
• Αιμορραγία των ούλων στο βούρτσισμα ή από μόνα τους
• Κόκκινα, πρησμένα ή ευαίσθητα ούλα
• Ούλα πού έχουν υποχωρήσει (υφίζηση ούλων)
• Κινητικότητα δοντιών (άλλοτε μικρή και άλλοτε μεγάλη)
• Ούλα που έχουν αποκολληθεί από το δόντι
• Μετανάστευση (μετακίνηση) δοντιών
• Επίμονη δυσοσμία
• Πύον ανάμεσα στο δόντι και τα ούλα
Παράγοντες που προδιαθέτουν την περιοδοντίτιδα:
• Μη αποτελεσματική απομάκρυνση της οδοντικής πλάκας από τα δόντια
• Κάπνισμα
• Μη ελεγχόμενος διαβήτης
• Κληρονομικότητα
• Άγχος
• Συστηματικά νοσήματα
• Ασθένειες που επηρεάζουν το ανοσοποιητικό σύστημα (π.χ. aids)
• Ορμονικές διαταραχές
• Τραυματική σύγκλειση
• Κακή στοματική υγιεινή
• Λήψη φαρμάκων
Θεραπεία :
1. Συντηρητική θεραπεία :
Με ειδικά εργαλεία απομακρύνονται από τη ρίζα πέτρα, μικρόβια και τοξίνες, ανώδυνα με τοπική αναισθησία. Ο ασθενής δεν νιώθει πόνο, ούτε κατά την διάρκεια της διαδικασίας ούτε μετά που θα πάει στο σπίτι. Το μειονέκτημα είναι ότι η θεραπεία αυτή έχει πεπερασμένες ικανότητες να επίλυσει πλήρως το περιοδοντικό πρόβλημα με αποτέλεσμα η καταστροφή συνεχίζεται με πιο αργό ρυθμό. Συνήθως απαιτούνται 4 – 6 επισκέψεις. Δίνονται οδηγίες στοματικής υγιεινής στον ασθενή (σωστός τρόπος βουρτσίσματος δοντιών, μεσοδόντια βουρτσάκια και ορισμένες φορές στοματικό διάλυμα ή / και gel). Ο ιδανικός χρόνος για την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων της συντηρητικής περιοδοντικής θεραπείας είναι 3 μήνες
2. Χειρουργική θεραπεία :
Σε ορισμένες περιπτώσεις οπού η περιοδοντική νόσος έχει προχωρήσει αρκετά, είναι απαραίτητο μετά την συντηρητική θεραπεία, να επακολουθήσει, σε επιλεγμένα σημεία του στόματος, χειρουργική διευθέτηση. Η χειρουργική θεραπεία, όταν απαιτείται, πάντοτε ακολουθεί την συντηρητική. Γίνεται κρημνός (ανοίγονται τοπικά τα ούλα με μικροχειρουργικές μεθόδους) διευθετούνται οι ιστοί και μετά γίνεται η συρραφή τους (ράβονται).
Τα πλεονεκτήματα είναι η αναγέννηση χαμένων περιοδοντικών ιστών ορισμένες φορές, η μείωση των περιοδοντικών θυλάκων, η ευκολότερη πρόσβαση στη επιφάνεια της ρίζας του δοντιού με εναπόθεση τρυγίας, ο ακριβέστερος καθορισμός πρόγνωσης. Ο ασθενής νοιώθει πόνο μετά την επέμβαση. Το μειονέκτημα είναι ότι παρουσιάζονται ευαισθησίες στα δόντια, στο κρύο και το ζεστό μετά την επέμβαση και μέχρι την επούλωση.
3. Συντηρητική θεραπεία με λέιζερ :
Η επιπρόσθετη χρήση του λειζερ κατά τη συντηρητική θεραπεία ελαττώνει σε μεγάλο βαθμό την πιθανότητα να χρειαστούν περιοδοντικές χειρουργικές επεμβάσεις. Σε συνδυασμό με την συντηρητική θεραπεία, η περιοδοντική θεραπεία με λέιζερ (LPT) είναι αποτελεσματική επιτρέποντας στον ασθενή να παραμείνει υγιής και να ζήσει άνετα, ελέγχοντας τη νόσο. Η περιοδοντική θεραπεία με laser (LPT) είναι ασφαλής και απολύτως ανώδυνη θεραπεία. Παράλληλα δεν παρουσιάζονται ευαισθησίες στα δόντια και ενδείκνυται ιδιαίτερα σε ασθενείς με προβλήματα υγείας όπως διαβήτη, καρδιακά νοσήματα, ασθενείς που έχουν αλλεργίες σε αντιβίωση, αιμοφιλία, HIV, περιοδοντίτιδα με βάθος θυλάκων κ.α.
Η ενέργεια του λέιζερ μεταφέρεται στον περιοδοντικό θύλακο για να απομακρύνει τον μολυσμένο ιστό των ούλων και να απολυμάνει το μικρο-περιβάλλον του θυλάκου, σκοτώνοντας τα βακτήρια και αδρανοποιώντας τις τοξίνες στην επιφάνεια της ρίζας του δοντιού και στον ιστό των ούλων, με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση της διαδικασίας επούλωσης.